Często zdarzają się takie zakończenia na festynach, koncertach na które przybyły znane gwiazdy z zagranicy, tak jak to było w Krakowie na Wiankach, na których grał między innymi Lenny Kravitz. Ponadto na wszelakich imprezach plenerowych odbywających się w godzinach wieczornych lub nocnych. Jak każda branża ma ona swoich profesjonalistów i amatorów, szczególnie w okresie sylwestrowym. Ze względu na to, instrukcja obsługi nie może być zbyt skomplikowana, a jednocześnie przy tym muszą być zachowane zaostrzone środki bezpieczeństwa, biorące pod uwagę obsługę przez osoby w stanie nietrzeźwym. Ogólnie mówiąc dział techniki zajmujący się budową i tworzeniem konstrukcji urządzeń do odpalania fajerwerków to pirotechnika. Stosuje się w niej materiały ulegające wzbudzeniu zapalnikiem, dzięki reakcji spalania lub elektronicznie. Mówiąc bardziej w języku laików, pirotechnika zajmuje się produkcją wyrobów dających efekt świetlny, w różnych kolorach, oraz dźwiękowy. Można powiedzieć, że dziedzina ta jest sztuką tworzenia chwilowych obrazów na nocnym niebie, które zapierają dech w piersi. W dzisiejszych czasach sztucznie ognie i pokazy kojarzą nam się dość sympatycznie, jednak słowo pirotechnika może kojarzyć nam się z zamachami terrorystycznymi, wybuchami czy śmiercią, a nie powinna. Pirotechnika jest dziedziną nauki, która tak jak każda dziedzina nauki jest wykorzystywana w zależności od potrzeb. Tyle ile jest osób, tyle samo jest pomysłów na sposób użycia materiałów wybuchowych. Nie da się ukryć, że dużo osób interesuje się tą branżą, niestety zdarzają się osoby nieodpowiedzialne i w wielu przypadkach pokazy kończą się tragicznie dla operatora. Jest to ciekawe hobby, ale tylko i wyłącznie jeżeli zachowamy szczególne środki ostrożności. Często zastanawiamy się co znajduje się wewnątrz fajerwerków,  otóż do tuby wsypuje się proch czarny, może być on w czystej postaci, ale coraz częściej zdarza się, że jest on z domieszką metali lub innych chemikaliów. Po podpaleniu sztucznego ognia, a dokładnie podczas wybuchu, następuje rozkład soli metali oznacza to, że nasze fajerwerki będą miał różne kolory. Mamy dwa składniki, które stanowią nam skład wyżej opisywanego przedmiotu, mianowicie mam na myśli utleniacz oraz substancja palna. Utleniaczami są azotany, chlorany, chromiany i siarczany potasu, baru, strontu, amonu i wapnia. Z kolei do substancjami palnymi są metale nieszlachetne, między innymi: magnez, aluminium i cynk, niemetale: fosfor, siarka i węgiel, siarczki żelaza, arsenu, antymonu oraz węglowodory i węglowodany. Dla wzbogacenia elektów kolorystycznych dodaje się do substancji czynnej sole baru, strontu i miedzi oraz barwniki organiczne (rodamina, indygo, auramina). Utleniaczami są chloran potasu, jako reduktor występuje  tiomocznik, a dodatkowo substancjami barwiącymi są sole baru, strontu, miedzi, proszek glinowy i węgiel. Azotan baru i glin, magnez lub tytan to są mieszanki oświetleniowe, chodzi o to jak bardzo duży ma być wybuch oraz jaką ma mieć natężenie światła. Laktoza, szelak, PCW, styren to składniki, które spowalniają spalanie. Chloran potasu, sproszkowany glin, ewentualnie chloran potasu, naftalen i tiomocznik to rodzaje substancji nazywane substancjami detonacyjnymi. Dla efektownych pokazów pirotechnicznych wykorzystujemy właśnie takie materiały pirotechniczne jak wyżej wymienione, w celu osiągnięcia efektu świetlnego, akustycznego oraz doznaniowego na wszelkich imprezach plenerowych, festynach, koncertach, na sylwestra, w celach sygnalizacyjnych, wojskowych oraz bojowych. Aktualnie bujne barwy sztucznych ogni i piękne trwające nawet piętnaście minut kolorowe pokazy z efektami muzycznymi i laserowymi nie są problemem ani żadnym wyzwaniem. W osiemnastym wieku kiedy stawały się one dopiero popularne, nie było zbyt wielu kolorów do wyboru, czyli aż pomarańczowy lub żółty dlatego, że używano prochu strzelniczego. Dopiero po wieku osiemnastym zaczęto dodawać różnego rodzaju chlorany i pochodne w celu uzyskania nowych efektów wizualnych. Chlorany pozwalały na uzyskiwanie barw takich jak czerwona albo zielona. Purpurowe barwy i niebieskie są najmłodszymi dlatego, że zostały one najpóźniej odkryte, bo dopiero w wieku dwudziestym. Substancje z których robi się sztuczne ognie to chlorki, fosforany, azotany i inne w których znajdują się jony metali i to właśnie one są odpowiedzialne za kolorystykę. Dochodzące do nich ciepło termiczne powoduje wzbudzenie, po czym cała ta zgromadzona energia musi być gdzieś oddana, to znaczy wyemitowana w postaci kolorowego światła. Dawkowanie soli pyłów metalowych, a dokładnie aluminiowych i magnezowych podnoszą energię cieplną czyli temperaturę nawet do dwóch tysięcy stu stopni Celsjusza. Im większa temperatura bym tym bardziej jaskrawe barwy sztucznych ogni. Kolor zielony uzyskujemy dzięki związkom baru, żółty ­ sód, czerwony  stront, niebieski  miedz, a dokładniej chlorek miedzi dwa. Zmieszanie barwy czerwonej z niebieską dają nam purpurę i fiolet. Gdy dawkujemy związki strontu do miedzi w ściśle określonych proporcjach. Ciekawostka odnośnie fajerwerków jest to, że w krajach takich jak Chile i Irlandia zabroniono sprzedaży i wszelkiego używania tego rodzaju rzeczy. W większości krajów ich sprzedaż jest regulowana poprzez substancję używaną do produkcji oraz kupno jest zezwolone dopiero od wieku szesnastu lub osiemnastu lat. Najdłuższy pokaz pirotechniczny trwał, aż dwadzieścia dwie godziny i odbył się w Hongkongu w roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym szóstym w celu uczczenia nadejścia nowego roku w kalendarzu Chińskim. Proch używany do produkcji jest węglem w postaci grafitu. Najtragiczniejszym pokazem pirotechnicznym był show który odbywał się podczas zaślubin Ludwika szesnastego w roku tysiąc siedemset siedemdziesiątym z Marią Antoniną. Zginęło wtedy aż osiemset osób, była to głównie służba. Najdroższym pokazem pirotechnicznym był pokaz związany z otwarciem nowego hotelu w Dubaju, który nazywał się Atlanis. Wyda wtedy mnóstwo pieniędzy, bo aż trzy miliony dolarów, a trwał on zaledwie cztery minuty. Rekord ten oczekuje do wpisu do księgi rekordów Guinnessa. W roku dwutysięcznym szóstym w Portugalii odbył się arcyspektakularny pokaz pirotechniczny na świecie. Uczestniczyło w nim wtedy aż sześćdziesiąt sześć tysięcy i trzysta dwadzieścia sześć fajerwerków. Było to w mieście Funchal na wyspie Madery. Jest on okrzyknięty najbardziej widowiskowym pokazem w dziejach ludzkości i jeszcze w tym samym roku został zapisany do księgi rekordów Guinnessa.

Widowiska pirotechniczne